عفت کلامی زبان قرآن در حوزة مسائل جنسی و آموزه های تربیتی آن (مطالعة موردی : سوره مبارکه یوسف (علیه السلام))

پژوهش حاضر به واکاوی عفت کلامی زبان قرآن کریم در حوزة مسائل جنسی پرداخته است. یکی از نمودهای بارز اخلاقی قرآن کریم، رعایت ادب، عفت و متانت گفتاری در کلام، به ویژه در حوزة انحرافات جنسی است و به گونه‌ای با لحنی کنایی، مطالب را بیان کرده که باعث شگفتی هر خواننده‌ای می‌شود. این جستار بر مبنای روش توصیفی- تحلیلی و با استناد به دیدگاه‌های واژه شناسان و مفسران، به تبیین آیات قرآن و تحلیل معناشناختی کلمات آن در سورة مبارکة یوسف پرداخته است. می‌توان واژگان مرتبط را در سه دستة ناظر به اشخاص(مانند «الَّتی‏ هُوَ فی‏ بَیْتِها») ، ناظر به بینش و افکار انحرافی(مانند « هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها لَوْ لا أَنْ رَأى‏ بُرْهانَ رَبِّهِ»، « بِمَکْرِهِنَّ»، « أَکْبَرْنَهُ») و ناظر به اعمال انحرافی(مانند«وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ»، «رَاوَدتهُ»، «هَیْتَ لَکَ») تبیین نمود. می‌توان مهمترین ویژگی های تعابیر عفت کلامی خداوند را شامل بر پوشیده سخن گفتن(استفاده از ضمایر به جای نام اشخاص)، توصیف جمال همراه با عبارات معنوی و خلاصه گویی و ایجاز دانست